مقالات وسترا, انرژی، آب و زیرساخت‌های هوشمند

هیدروژن سبز در آبزی پروری با الکترولایزر برای اکسیژن رسانی

هیدروژن سبز در آبزی پروری با الکترولایزر برای اکسیژن رسانی

هیدروژن سبز در آبزی پروری با الکترولایزر کوچک برای اکسیژن رسانی

پیوند میان آبزی‌پروری بازچرخشی و هیدروژن سبز در نگاه اول شاید دور از ذهن به‌نظر برسد، اما اگر نیاز پایداری‌شده به اکسیژن محلول، مدیریت ایمنی و انرژیِ دقیق، و محدودیت‌های زیست‌محیطی را کنار هم بگذاریم، یک مسئله روشن می‌شود: الکترولایزرهای کوچک می‌توانند اکسیژن با خلوص بالا را در محل تولید کنند و همزمان ظرفیتی برای توان‌دهی به پمپ‌های حیاتی فراهم آورند. آبزی‌پروری بازچرخشی یا RAS سامانه‌ای است که با تصفیه پیوسته آب، مصرف را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهد و کیفیت آب را در محدوده‌های فیزیولوژیک گونه هدف نگه می‌دارد؛ اما این کاهش مصرف آب به افزایش نیاز به اکسیژن‌رسانی و پمپاژ کارآمد منجر می‌شود. منابع رسمی تأکید می‌کنند که اندازه‌گیری اکسیژن محلول باید بر پایه روش‌های استاندارد انجام گیرد تا تصمیم‌های عملیاتی روی داده‌های معتبر بنا شود (استاندارد ISO 5814:2012 درباره سنجش اکسیژن محلول با پروب الکتروشیمیایی، تاریخ انتشار به شمسی ۱۳۹۱-۰۷-۲۰).

اکسیژن برای ماهیان سردآبی و سامانه‌های با چگالی بالا بحرانی است و توصیه‌های عملیاتی متعددی موجود است؛ اما چارچوب‌های سنجش و کنترلی معتبر، ضامن تطبیق‌پذیری نتایج میان مزرعه‌ها هستند. از طرفی، الکترولایزرهای کوچکِ تجاری مانند AEM/PEM که برای کاربردهای توزیع‌شده طراحی شده‌اند، تولید هیدروژن و اکسیژن را با توان ورودی چند کیلووات ممکن می‌کنند. برای نمونه، راهنمای فنی Enapter EL 2.1 نرخ هیدروژن ۰٫۵ نرمال‌مترمکعب بر ساعت با مصرف نامی ۲٫۴ کیلووات و انرژی ویژه حدود ۴٫۸ کیلووات‌ساعت بر نرمال‌مترمکعب را ذکر می‌کند؛ این داده‌ها نشان می‌دهد که تولید اکسیژن هم‌زمان (بر اساس استوکیومتری تجزیه آب) می‌تواند به اکسیژن‌رسانی RAS کمک کند (انتشار سند ۲۰۲۱، جزئیات فنی در متن PDF).

از منظر رگولاتوری و استاندارد، الکترولایزرها و تولید/کاربرد هیدروژن ذیل اسناد متعددی تعریف شده‌اند. ISO 22734:2019 الزامات ساخت، ایمنی و عملکرد ژنراتورهای هیدروژن مبتنی بر الکترولیز آب را برای کاربردهای صنعتی، تجاری و مسکونی تعیین می‌کند (انتشار به شمسی ۱۳۹۸-۰۷-۰۸). در سطح ایمنی عمومی هیدروژن، ISO/TR 15916 ویژگی‌های ایمنی، خطرها و ریسک‌های مرتبط را تبیین می‌کند. در آمریکا، NFPA 2:2023 «کد فناوری‌های هیدروژن» و استاندارد OSHA 29 CFR 1910.103 چارچوب‌های تفصیلی برای طراحی، جداسازی، تهویه، آلارم و علامت‌گذاری را فراهم می‌کنند (NFPA TIA با تاریخ ۱۴۰۲-۰۶-۰۳؛ صفحه OSHA کد 1910.103، نسخه کُدگذاری ۱۳۹۰-۰۴-۱۰). این منابع برای استقرار امن واحدهای کوچک الکترولیز در سایت‌های کشاورزی ضروری‌اند.

در بخش تقاضا، آبزی‌پروری به‌طور جهانی رو به رشد است و گزارش رسمی FAO (SOFIA 2024) اعلام کرده که تولید آبزی‌پروری در ۲۰۲۲ برای نخستین بار از صید پیشی گرفته است؛ این نقطه عطف، نیاز به حل مسئله اکسیژن‌رسانی و انرژی پایدار در سامانه‌های فشرده را پررنگ‌تر می‌کند (خبر اتاق رسانه FAO، تاریخ ۱۴۰۳-۰۳-۱۸).

چکیده اجرایی: نکات کلیدی مبتنی بر منابع معتبر

  • رشد تقاضای اکسیژن در RAS با افزایش چگالی زیستی و بار غذایی هم‌بست است؛ سنجش باید با استانداردهای بین‌المللی انجام شود (ISO 5814:2012، ۱۳۹۱-۰۷-۲۰).
  • الکترولایزر AEM/PEM کوچک می‌تواند حدود ۰٫۵ نرمال‌مترمکعب بر ساعت هیدروژن با توان ~۲٫۴ کیلووات تولید کند؛ اکسیژن هم‌زمان برای تزریق مفید است (راهنمای Enapter EL 2.1، ۲۰۲۱).
  • مقررات RFNBO اروپا هم‌بست زمانی ساعتی از ۲۰۳۰ را الزام می‌کند؛ طراحی بهره‌برداری الکترولایزر/باتری/خورشیدی برای رعایت این شرط حیاتی است (۲۰۲۳-۰۶-۲۰/۱۴۰۲-۰۳-۳۰).
  • NFPA 2:2023 بر تهویه، آشکارسازی و فاصله‌های انفکاکی ریسک‌محور تأکید دارد (۱۴۰۲-۰۶-۰۳).
  • گزارش IEA (Global Hydrogen Review 2023) بر حساسیت هزینه تولید هیدروژن به قیمت برق و CAPEX الکترولایزر صحه می‌گذارد (۱۴۰۲-۰۸-۰۹).
  • در RAS، انرژی پمپاژ و هوادهی/اکسیژن‌رسانی سهم بزرگی از OPEX را تشکیل می‌دهد و به طراحی هیدرولیک بستگی دارد (مرور Badiola و همکاران، ۲۰۱۸).
  • سیاست 45V آمریکا، سطوح امتیاز بر پایه شدت انتشار به‌ازای هر کیلوگرم H2 را تعیین کرده است (۱۴۰۳-۱۰-۲۰ و ۱۴۰۴-۰۱-۰۴).
  • معیارهای ایمنی OSHA 1910.103 برای سامانه‌های گازی حد پایین محتوای ذخیره و الزامات علامت‌گذاری را تعریف می‌کند (۱۳۹۰-۰۴-۱۰).
  • FAO در ۱۴۰۳-۰۳-۱۸ عبور آبزی‌پروری از صید را اعلام کرد؛ نیاز به اکسیژن پایدار و مدیریت انرژی تشدید می‌شود.
  • برای ایران، ظرفیت رشد RAS بالا است اما محدودیت آب، شدت کربن برق، و تأمین تجهیزات استاندارد از چالش‌هاست؛ قوانین شیلاتی موجود است اما داده‌های سامانه‌ای RAS مدرن نیازمند به‌روزآوری است (پروفایل‌های FAO).
– فاطح بی‌رول، مدیر اجرایی آژانس بین‌المللی انرژی: «هیدروژن امروز شتابی بی‌سابقه دارد؛ نباید این فرصت برای آینده‌ای پاک و امن از دست برود.»
– کو دونگیو، مدیرکل سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد: «رشد آبزی‌پروری باید فراگیر و پایدار باشد تا امنیت غذایی تقویت شود.»
– مهدی باد‌یولا، پژوهشگر آبزی‌پروری بازچرخشی: «مصرف انرژی در RAS یک چالش اصلی است و طراحی بهینه کلیدی‌ترین راهکار است.»
– نماینده فنی NFPA 2: «تهویه، آشکارساز و جداسازی، سه لایه بنیادین کاهش خطر هیدروژن در فضاهای بسته‌اند.»
– کارشناس ISO/TC 197: «الکترولایزرها باید الزامات ساخت و عملکرد را برای ایمنی کاربردهای توزیع‌شده برآورده کنند.»
هیدروژن سبز در آبزی پروری با الکترولایزر برای اکسیژن رسانی

تعریف و تاریخچه مختصر

  • «هیدروژن سبز» از الکترولیز آب با برق تجدیدپذیر تولید می‌شود و در مقابل، «هیدروژن خاکستری/آبی» مبتنی بر سوخت‌های فسیلی است.
  • الکترولایزرهای کوچک (۱–۲۰ کیلووات) برای سایت‌های توزیع‌شده، آزمایشگاه‌ها و پشتیبانی پیک توان طراحی می‌شوند و به‌صورت مدولار مقیاس‌پذیرند (الزامات ISO 22734:2019).
  • کاربرد اکسیژن تولیدی در RAS به‌صورت تزریق مستقیم، مخروط اکسیژن یا ستون تماس انجام می‌شود؛ سنجه‌های انتقال اکسیژن مانند SOTR و OTE در منابع مهندسی آمده است.
  • از ۲۰۱۹ به بعد، جهش سیاستی در اروپا/آمریکا باعث شد پروژه‌های کوچک‌مقیاسِ الکترولیز برای مصارف صنعتی/کشاورزی توجیه شوند، به شرط رعایت هم‌بست زمانی و ردپا.

وضعیت جهانی و موردکاوی‌ها

  • اروپا: قانون تفویضی ۲۰۲۳/۱۱۸۴ برای سوخت‌های RFNBO با تأکید بر اضافیّت، هم‌بست زمانی و جغرافیایی منتشر شد. برای تولیدکنندگان کوچک‌مقیاس، این به معنی طراحی بهره‌برداری هوشمند (اتصال مستقیم به منبع تجدیدپذیر یا استفاده از ذخیره‌ساز پشت‌کنتور با مستندسازی شارژ/دشارژ) است. این قانون تا ۲۰۲۹ هم‌بست ماهانه را مجاز و از ۲۰۳۰ ساعتی را الزامی می‌کند. پیامد عملی: اکسیژن تولیدیِ هم‌زمان با هیدروژن را می‌توان به حلقه RAS تزریق کرد، اما هیدروژن حاصل اگر برای توان پمپ یا CHP مصرف شود باید ترازیابی زمانی/جغرافیایی داشته باشد.
  • ایالات متحده: چارچوب نهایی 45V نحوه محاسبه اعتبار بر پایه شدت انتشار چرخه عمر را تعیین کرده است و برای پروژه‌های کوچک، مسیر دریافت «گزارش اعتبارسنجی» و استفاده از مدل 45VH2-GREET را روشن می‌سازد. این الزام‌ها برای کشاورزان یا شرکت‌های کوچک کشاورزی مهم است، چون منطق اقتصادی CAPEX/OPEX را با منافع اعتباری پیوند می‌زند.
  • وضعیت بازار تجهیزات: مرور IEA (Global Hydrogen Review 2023) نشان می‌دهد هزینه تولید هیدروژن به قیمت برق و سرمایه‌گذاری الکترولایزر بسیار حساس است؛ در سطح فنی، ظرفیت‌های کوچک AEM/PEM برای سایت‌های توزیع‌شده محبوب شده‌اند (نمونه Enapter EL 2.1 با توان ~۲٫۴ کیلووات و تولید ~۰٫۵ نرمال‌مترمکعب بر ساعت H2).
  • آبزی‌پروری جهانی: FAO اعلام کرد که تولید آبزی‌پروری در ۲۰۲۲ از صید عبور کرده است؛ این رشد، تقاضا برای اکسیژن‌رسانی کارآمد را تشدید می‌کند و لزوم سنجه‌های استاندارد مانند ISO 5814 را برجسته می‌سازد.

ابعاد فنی/عملیاتی/زیست‌محیطی

اکسیژن محلول (DO) سنجه‌ای است که به‌صورت میلی‌گرم بر لیتر یا درصد اشباع گزارش می‌شود. ISO 5814 روش الکتروشیمیایی با غشای نفوذپذیر به گاز را شرح می‌دهد و اعلام می‌کند که اندازه‌گیری می‌تواند در میدان و پایش پیوسته انجام شود؛ این نکته برای RAS اهمیت دارد، زیرا گذارهای سریع بار زیستی و تغذیه باید در دقایق و نه ساعات مدیریت شوند (۱۳۹۱-۰۷-۲۰). برای انتقال اکسیژن، سنجه‌های SOTR (نرخ انتقال استاندارد اکسیژن) و OTE (بازدهی انتقال اکسیژن) مبنای طراحی مخروط اکسیژن، ستون تماس و دیفیوزرهای میکروحباب‌اند. تعریف مختصر: SOTR جرم اکسیژنِ انتقال‌یافته به آب در شرایط استاندارد است و OTE نسبت اکسیژن انتقال‌یافته به اکسیژن تغذیه‌شده به دستگاه؛ برای هر دو، تصحیح برای دما، ارتفاع و شوری لازم است.

الکترولایزرِ کوچکِ درجا چند مزیت می‌آورد: حذف تردد سیلندرهای اکسیژن، دسترسی پیوسته به O2 با خلوص بالا برای جلوگیری از افت DO در ساعات اوج تغذیه، و امکان هم‌زمانی بهره‌برداری با تولید برق خورشیدی پشت‌کنتور برای رعایت قواعد هم‌بست زمانی (اروپا) یا کاهش ردپا (آمریکا). نمونه داده فنی EL 2.1 نشان می‌دهد با توان نامی ۲٫۴ کیلووات می‌توان به‌طور پیوسته هیدروژن و اکسیژن تولید کرد؛ با استوکیومتری الکترولیز، به‌ازای هر دو مول هیدروژن، یک مول اکسیژن تولید می‌شود، بنابراین جریان حجمی O2 در شرایط یکسان تقریباً نصف H2 است. این ارتباط برای سایزبندی مخروط اکسیژن و انتخاب کمپرسور/بلوئر O2 مفید است.

ایمنی: هیدروژن گاز سبک، با قابلیت اشتعال‌پذیری بالا است و مدیریت آن در فضاهای بسته RAS مستلزم تهویه، آشکارساز، جداسازی و منطقه‌بندی الکتریکی است. ISO/TR 15916 خطوط کلی ایمنی را ارائه می‌کند و NFPA 2:2023 فاصله‌های انفکاکی و نیازمندی‌های سامانه‌های آشکارسازی/تهویه را ریسک‌محور تنظیم کرده است. OSHA 1910.103 نیز برای سامانه‌های گازی الزامات طراحی، نصب و علامت‌گذاری را مقرر می‌کند. برای کابینت‌ها یا اتاقک‌های تجهیزات، تهویه مناسب و تابلوهای هشدار «HYDROGEN – FLAMMABLE GAS – NO SMOKING – NO OPEN FLAMES» لازم است.

محیط‌زیست: استفاده از الکترولایزر کوچک زمانی «سبز» تلقی می‌شود که برق آن از تجدیدپذیر تأمین شود یا مطابق قواعد RFNBO/45V شدت انتشار پایین را احراز کند. گزارش IEA ۲۰۲۳ نشان می‌دهد هزینه تولید هیدروژن می‌تواند با منابع بادی/خورشیدی هیبریدی به سطوح رقابتی نزدیک شود؛ اما حساسیت به قیمت برق بالاست و طراحی بهره‌برداری ساعتی/ماهانه تأثیر تعیین‌کننده دارد.

مصرف انرژی در RAS: مرور سیستماتیک Badiola و همکاران نشان می‌دهد RAS از نظر مصرف انرژی چالش‌برانگیز است و سهم پمپاژ و اکسیژن‌رسانی قابل‌توجه است؛ بهینه‌سازی هیدرولیک، انتخاب پمپ‌های با راندمان بالا و بازیابی انرژی می‌تواند OPEX را کاهش دهد (۲۰۱۸). همچنین منابع فنی دانشگاهی/ترویجی گزارش کرده‌اند که انرژی ویژه RAS (کیلووات‌ساعت بر کیلوگرم وزن زنده) دامنه‌ای وسیع دارد و طراحی/مقیاس بر آن اثر می‌گذارد.

اقتصاد و تأمین مالی

CAPEX الکترولایزرهای کوچک تابع فناوری (PEM/AEM/ALK)، ظرفیت نامی و بسته ایمنی-فرآیندی است. مرورهای نهادی نشان می‌دهد هزینه سامانه‌های الکترولیز در سال‌های اخیر به‌واسطه مقیاس‌پذیری تولید و رقابت‌پذیری زنجیره، روند کاهشی داشته اما نوسان قیمت مواد و تورم سرمایه، مسیر را ناصاف کرده است. گزارش IEA Global Hydrogen Review 2023 تأکید می‌کند که هزینه تمام‌شده هیدروژن به قیمت برق و ساعات بهره‌برداری وابسته است و با ترکیب بادی/خورشیدی و مدیریت «هم‌بست زمانی» می‌توان هزینه را کاهش داد. در پروژه‌های کوچک کشاورزی، مدل‌های قراردادی مانند PPA پشت‌کنتور با خورشیدی سقفی، یا قراردادهای BOOT برای الکترولایزر/اکسیژن‌ساز، می‌توانند ریسک سرمایه‌گذار و مزرعه را متعادل کنند، به شرط انطباق با RFNBO/45V و ثبت دقیق داده‌های بهره‌برداری.

OPEX شامل برق، آبِ تصفیه‌شده خوراک الکترولایزر، نگهداری (الکترولیت/ممبران) و سرویس تجهیزات ایمنی است. داده فنی EL 2.1 (۲٫۴ کیلووات برای ~۰٫۵ نرمال‌مترمکعب بر ساعت H2) نشان می‌دهد اگر برق تجدیدپذیر محلی داشته باشیم، هزینه مرزی اکسیژن تولیدشده درجا می‌تواند در سناریوهای اوج مصرف RAS رقابتی باشد؛ از سوی دیگر، اگر برق شبکه با شدت کربن بالا باشد، اعتبارهای 45V یا قواعد اروپایی ممکن است الزام‌های اضافی ایجاد کنند که طراحی اقتصادی را تغییر می‌دهد.

مدل‌های تأمین مالی

  • هم‌سرمایه‌گذاری مزرعه با یک مجری تخصصی برای نصب/بهره‌برداری (شبه‌PPP).
  • قرارداد خدمت اکسیژن به‌ازای دبی/خلوص تضمین‌شده.
  • BOOT با انتقال مالکیت پس از دوره بهره‌برداری.
  • PPA تجدیدپذیر پشت‌کنتور به‌همراه ذخیره‌ساز برای رعایت هم‌بست زمانی RFNBO.
  • استفاده از مشوق‌های 45V آمریکا در صورت احراز شدت انتشار و گزارش‌گری مطابق مقررات.

سیاست، مقررات و استانداردها

  • ISO 22734:2019 — ژنراتورهای هیدروژن با الکترولیز آب؛ الزامات ساخت/ایمنی/عملکرد برای کاربردهای صنعتی/تجاری/مسکونی (۱۳۹۸-۰۷-۰۸).
  • ISO/TR 15916 — ملاحظات بنیادی ایمنی هیدروژن (به‌روز).
  • ISO 5814:2012 — روش الکتروشیمیایی سنجش DO در آب، مناسب میدان/پایش پیوسته (۱۳۹۱-۰۷-۲۰).
  • NFPA 2:2023 — کد جامع فناوری‌های هیدروژن؛ TIA ۱۴۰۲-۰۶-۰۳.
  • OSHA 1910.103 — الزامات طراحی/نصب/علامت‌گذاری برای سامانه‌های هیدروژن (۱۳۹۰-۰۴-۱۰).
  • RFNBO 2023/1184 — قواعد اضافیّت و هم‌بست زمانی/جغرافیایی (۱۴۰۲-۰۳-۳۰).
  • ایالات متحده 45V — مقررات نهایی و ارجاعات eCFR (از ۱۴۰۳-۱۰-۲۰ به‌بعد).

وضعیت ایران

پروفایل شیلات و آبزی‌پروری ایران در FAO، جایگاه بزرگ کشور در تولید منطقه‌ای را نشان می‌دهد و زمینه توسعه RAS را برجسته می‌کند. قوانین پایه شیلاتی و مقررات شکار/صیادی در FAOLEXِ ایران مستند شده‌اند؛ اما برای گذار به RAS‌های مدرن، همگرایی استانداردهای ایمنی هیدروژن، کدنویسی برق و مجوزهای محیط‌زیستی ضروری است. با توجه به اقلیم خشک و محدودیت آب، RAS با اکسیژن‌رسانی دقیق مزیت دارد؛ در عین حال شدت کربن برق شبکه می‌تواند بر «سبز» بودن هیدروژن تأثیر بگذارد و استفاده از خورشیدی پشت‌کنتور/ذخیره‌ساز برای انطباق و کاهش ردپا توصیه می‌شود (منابع FAO پروفایل/پروفایل‌های حقوقی).

مزایا و ریسک‌ها برای ایران

مزایا

  • تأمین اکسیژن درجا و حذف لجستیک سیلندر.
  • امکان هم‌زمان‌سازی با خورشیدی پشت‌کنتور و کاهش هزینه مرزی اکسیژن.
  • بهبود کنترل DO و کاهش استرس ماهی در اوج تغذیه.
  • فرصت تولید هیدروژن جانبی برای توان اضطراری پمپ‌ها (FC/CHP) با طراحی ایمن.
  • کاهش انتشارهای غیرمستقیم در صورت استفاده از برق تجدیدپذیر.

ریسک‌ها

  • الزامات ایمنی/تهویه/آشکارساز و منطقه‌بندی الکتریکی.
  • انطباق با RFNBO/45V برای ادعای «سبز» بودن.
  • هزینه اولیه و نیاز به سرویس تخصصی.
  • مدیریت آب خوراک الکترولایزر و کیفیت آن.
  • یکپارچه‌سازی داده‌ها برای حسابرسی مقرراتی.

جمع‌بندی

اگر RAS را به‌مثابه یک «راکتور زنده» ببینیم، اکسیژن صدای تنفس آن است و انرژی ضربان قلبش. الکترولایزر کوچک، در صورتی که در چارچوب‌های ایمنی و مقرراتی پیاده‌سازی شود، می‌تواند این صدا و ضربان را باثبات‌تر کند: اکسیژن با خلوص بالا در لحظه نیاز، و ظرفیتی برای تاب‌آوریِ پمپ‌ها در حالت اضطراری. مسیر موفقیت، به‌جای راهکار تک‌جزئی، در هم‌نهاد دقیق استانداردها، سیاست‌ها و مهندسی بهره‌برداری است؛ همان‌جا که سنجه‌های OTE/SOTR، هم‌بست زمانی RFNBO، و حسابرسی 45V با واقعیت‌های روز مزرعه هم‌نوا می‌شوند.

هیدروژن سبز در آبزی پروری با الکترولایزر برای اکسیژن رسانی